بسم الله الرحمن الحیم
(( و ننزل من القرآن ما هو شفاء)) (سوره اسراء، آیه 82))
امیرالمومنین علی (ع): قرآن، نوریست که هیچ تیرگیی درآن نیست. ( نهج البلاغه خطبه 198)
وقتی که از قرآن صحبت می کنیم، صحبت از یک کتاب معمولی نیست. صحبت از کتابیست که هیچ هماوردی را برایش نمی توان فرض کرد. زیرا قرآن کلام خداییست که هم برتر از تمام موجودات است، در تمام امور و هم بر تمام ابعاد وجودی موجودات و نیاز های آنان احاطه کامل دارد و بدین خاطر کلام او نیز پاسخگوی تمام نیازهای موجودات و در راس آن‌ها انسان است و چون فرستنده‌ی این کتاب، قادر و حکیم است، باطل را در قرآن راهی نیست.
قرآن دارای دو خصوصیت مهم است:
1) با زبان ((فطرت)) حرف می‌زند
2) همگان به معارفش نیاز مندند
قرآن مخاطبش فطرت انسان‌هاست و این باعث می‌شود که هرآنکس که با قرآن برخورد می‌کند، بتواند با قرآن ارتباط برقرار کند و لازم نباشد انسان حتما دارای فرهنگی خاص باشد تا بتواند اسرارقرآن را درک کند.
